Tanıdık bir ses duymanın, bildik bir yüz görmenin, alışık olduğunuz bir limana gemi misali sığınmanın özlemi kapladı mı hiç benliğinizi?
Bilir misiniz ne korkunç bir yalnızlık duygusuna dönüşür bu özlem? Bir ses bazen ne denli yakınlaştırır geçmişi.. Eskilerden bir ses alır götürür sizi yaşanmışlıklara.. Belki de yarım kalmışlıklara... Ya da hiç yaşayamamışlığın çaresizliğine..Sessizliğine...Kimsesizliğine...
Bekliyorken aslında tam da ne istediğinizi bilmeden..
Öyle eski anıları düşünürken;gözlerinizin önünden akıp gidenlere, geçiyordum uğradım der gibi...
Tarifi imkansız bir boşluk ya da sarhoşluk hallerindeyken...O sesle irkildiğiniz oldu mu?Bir varmış bir yokmuş zannederken...
BİR VARMIŞ HEP VARMIŞ dediğiniz???...
2 yorum:
süper anlatım biçimi
Anı hiç bir zaman yaşayamamış biri olarak yazınızı beğendim.tebrikler.
Yorum Gönder