KUZUM

Biricik Oğluma

Bu mektubu da diğerleri gibi uzağımda olduğun için değil, bir gün çok uzaklara gittiğinde bile beni hep yanında hissetmen için yazıyorum sana.
Bir gün o ufacık, yumuşacık ve benim için hep körpecik kalacak olan o ellerini, avuçlarımın içine alıp minik minik öpücükler konduramazsam onlara, koklayamazsam eğer; bu satırları okuyup, avuçlarımda hep avuçlarının sıcaklığını hissedesin diye yazıyorum. 
Sen benim gönlümün, ömrümün, dünyamın en nadide çiçeği; en kıymetli madenisin. Sen dokunmaya, koklamaya doyamadığım; kıyamadığımsın. Bedenimin içinde varlığını ilk hissettiğimde kendime dedim ki: "Artık iki tane kalbim var. Daha güçlüyüm, daha mutluyum, daha umutluyum..." Dünyaya gelecek olmanın heyecanı, bir kalbimin de bedenimin dışında çarptığını görecek olmanın dahası onu kendi ellerimle şekillendirip büyütecek, çok mutlu edecek olmanın sevinci kapladı içimi ve de umudu. Bu umut sen kıpırdayıp tekmeler atmaya başladığında öylesine çoğaldı ki... Günler haftaları, haftalar ayları kovaladı ve her gün biraz daha büyüdün. Kocaman göbekli bir kadının umudu, hayali olmuştun artık. Dünyanın en güzel ünvanını verecektin ona. Dünyanın en güzel kokusunu sunacaktın. Ve yaptın. Doğdun dünyama, ışığım oldun. 
Kara kara bakan gözlerin değdi gözlerime. Kucağıma getirdiler seni, sıcağıma getirdiler. "Sen benim canım mısın?" deyip yanağına kondurduğum o ilk öpücüğün tadı, sıcaklığı hala dudaklarımda. 
Oğlum... canım... kalbim... 
Yeryüzünde başka hiçbir şeyin önemi kalmadı sanki. Kalbim yalnızca senin için çarpıyordu adeta. Senin içindi bütün hayallerim, emeklerim, dualarım. Nefes bile alıyorsam senin içindi. Ben anneydim artık. Sen ise dünyanın en güzel mucizesi. O uzun soğuk kış gecelerinde uyanırdım ansızın. Hemen sonra da sen. Bedenim ben uyusam bile uyumuyordu sanki. Senin acıktığını sen daha uyanmadan anlayıp, uyanıveriyordu  işte. Ben anneydim artık ve sen benimle besleniyordun. Bu, tarifi kelimelerle imkansız, sadece annelerin anlayabileceği ve dünyada eşi görülmemiş mükemmellikte bir his. Artık ayrı ayrı bedenlerde bile olsak biz seninle bütündük. 
Yeni umutlar kattın hayatıma. İlk gülüşün, ilk adımların, ilk sözlerin. Hepsinin yeri ayrı ama en başkası "ANNE" deyişin. Hep gül, çok mutlu ol oğlum. Anneler hisseder, hep gül ki ben de mutlu olayım. Bil ki yanında olamasam da dualarım hep seninle olacak. Seni sevgiyle kucaklıyor ve Allah'a emanet ediyorum. Seni çok seviyorum...

 Annen

Öznur HEDİK

Posted in: