ÇINARIM

İnsanın doğayla olan özdeşliği hep dikkatimi çekmiştir.Kimini rüzgarlar anlatır, meltemi de var poyrazı da.Kimini kar, yağmur fırtına belki...Kimi toprağa benzer,kimi denize.Okyanus olanlarımız bile vardır.Kimimiz çakıl taşları kimimiz yaprak,kimimiz bulut ve belki de bir yağmur damlası... Kimimiz yıldızlara, kimimiz bir ağacın kovuğuna, kimimiz bir karıncanın yuvasına gizler kendini... Hepimizin hayatında bir kaç yıldızı ve mutlaka bir güneşi olmuştur.Ve sen o kadar çoksun ki; okyanus desem eksik kalır gönlünün derinliğini, zenginliğini, enginliğini anlatmaya. Güneş bile geceye teslim eder kendini.Seni bir şeyle anlatmak aptallıktır.Sen o kadar çoksun ki...Bazen denizlere benziyorsun; asil, mavi...Bazen asi akarsulara, sellere hatta...Toprak, su, ateş, hava. Her şey sende gizli.Temmuzda gölge,...

Devamını Oku

YALAN DEĞİL

Kor var hâlâ küllerin altındaBir ses bir çığlıkÖmrün sokaklarında Sana çarpıp geri dönenHayır! Serap değil!Yalan değil!Dokun öyleyse Yanar ellerin Sahi sen de duymuyor musun?Gücün varsa, dilin varırsa yalan deVe bir daha söz etme yıldızlardanSöndür hepsiniÖyleyse bana aydınlıktan söz etmeKaybolsun gündüzler, gecenin içindeÖyleyse gölün ortasında kavrulalım susuzluktanHatta kaybolalım ıssız bir çölde...Öznur He...

Devamını Oku

YİTİK

Hepsi kül rengi bir hayalden ibaretmişSorulmamış soruların cevabını beklemek gibi biraz.Ağır bir hasta gibi...Belki de son seferi gidişe ayarlanan ağır vasıta Ne bileyim işte çıkmaz bir sokak belkiYankısı olmayan bir çığlık...Neyse ne!Bil işte Denizi kurumuş bir kumsalım şimdi.Gör!Erguvanın boynu bükük...ö.h ...

Devamını Oku